SCHILDERIJ SPOTLIGHT
Gemaakt in 2022 als onderdeel van de series Swipes & Simulacra zijn de werken 1921 (Appelmoes groot) en 1931 (Minute maid) getoond op This art Fair in de Kromhouthal, Amsterdam. Schilderen is voor mij enorm betekenisvol. Een mens leeft gemiddeld vierduizend weken, en ik maak zelden meer dan één werk per week. Het markeren van een periode doe ik daarom door mijn schilderijen te nummeren met de week uit mijn leven waarin het werk gemaakt is.
Op deze specifieke pagina vind u meer informatie over de serie Swipes & Simulacra, de werken, gerelateerde publicaties en indien u geïnteresseerd bent staan onder aan deze pagina de prijzen van deze twee schilderijen. Aan het begin van elk jaar neem ik de tijd voor een periode van onderzoek, waarin het schilderij zichzelf ontvouwt. Klik daarom ook gerust verder op mijn website voor meer informatie en vele andere werken.
“Schilder Ronald Boom gebruikt tekst-swipes als uitgangspunt voor zijn schilderijen. Hij vertelt me dat hij vroeger in zijn dagboek al een zelfverzonnen geheimschrift hanteerde. Zijn fascinatie voor vormalternatieven van tekst, waarin betekenis omzeild of verhuld wordt, vind ik terug in zijn schilderijen. De tekst-swipes die hij creëert, refereren aan hoe tekst wordt ingevoerd op een mobiele telefoon zonder de vinger van het toetsenbord te halen (swipen). Dit genegeerd een patroon dat hoort bij het woord dat getypt wordt. Deze manier van tekst invoeren zorgt ervoor dat elk woord, naast betekenis, ook een logogram-achtige vorm heeft. Deze vorm is niet per se herkenbaar op zichzelf, maar wel voor wie swiped. Boom schilderde bijvoorbeeld de vorm van de swipe van het woord 'erwtensoep' waaroverheen hij dan ook nog een blik erwtensoep schilderde. Swipen is voor hem als schilderen, een vloeiende lijn met een penseel kan als een vingerstreek op een touchscreen ogen. Boom creëert op een bijna illustratieve manier een spel tussen woordbeeld en woord, zonder de betekenis volledig uit het oog te verliezen.”
Sanne van Balen
'De vorm van taal'
Metropolis M
no3 2023 jun/jul
Swipes and Simulacra
Na mijn afstuderen aan de Gerrit Rietveld academie in 2021 startte een periode van loslaten en onderzoeken. Vanuit een noodzaak om in het ritme van de seizoenen stil te staan en te reflecteren begon ik opnieuw, luisterend en kijkend. Vanuit deze ontvangende vorm ontstond 1908 (wolken en verticale). Ik dacht na over de ideeën van Franse filosoof Baudrillard over vervreemding van het natuurlijke (beschreven in het boek Simulacra and Simulation, de mens is het contact met de echte wereld verloren, doordat hij een beeld van de wereld creëert aan de hand van wat hij in de media ziet) en zijn kritiek op de consumptiemaatschappij. Dit leidde tot een serie waarin ik natuurlijke en kunstmatige elementen samenbreng. De werken 1913 (Kersen 1, Kersen 2) waarin ik echte kersen en kersensnoepjes naast elkaar zet (op een kunstmatig vlak), zijn daar onderdeel van.
Hierna integreerde ik taligheid in de serie in de vorm van zwierige tekst-swipes (een snelle manier van tekstinvoer op een toetsenbord zonder je vinger van het scherm te halen) en een manier van gelaagd werken geïnspireerd op het werk van Esteban Cabeza de Baca, zoals te zien in 1921 (appelmoes groot), waar ronde organische en rechte vormen elkaar afwisselen en onzekerheid wordt geïntroduceerd door het openen de van verflagen met verwijderbare vloeibare rubber. Als schilder kon ik mijzelf op deze manier blijven verassen.
Deze serie, tentoongesteld op This Art Fair 2022, verkent voedsel en de manier waarop de vormgeving rond dit thema vaak verwijst naar iets dat niet langer authentiek is. De schilderijen laten zien hoe veel elementen in onze omgeving slechts echo's zijn van echo's (simulacra). Tekst-swipes op mobiele telefoons, waarbij elk woord een specifieke vorm heeft, fungeren als openingen tussen de verflagen, en zo doorbreken ze de manier waarop we voedsel en zijn symboliek beleven. Het swipe-woord is gerelateerd aan de afgebeelde onderwerpen. Deze vloeiende vormen, vergelijkbaar met de golvende lijnen op een touchscreen, combineer ik met de simulacra in mijn schilderijen. Dit geeft de werken een gelaagde betekenis en weerspiegelt mijn fascinatie voor beeld, taal en de beleving ervan.
